-
1 trifle
['traɪfl] 1. n 2. adv 3. vito trifle with sb/sth — stroić sobie żarty z kogoś/czegoś
* * *1) (anything of very little value: $100 is a trifle when one is very rich.) bagatela, błahostka2) ((a dish of) a sweet pudding made of sponge-cake, fruit, cream etc: I'm making a trifle for dessert.) deser biszkoptowo-owocowy•- trifling
См. также в других словарях:
mus — I m IV, D. u, Ms. mussie, blm «czynnik zmuszający do działania, konieczność działania, przymus, potrzeba» Robił to bez musu. ◊ Z musu, rzad. przez mus «wbrew woli, pod przymusem, z konieczności; niedobrowolnie» ‹niem.› II m IV, D. u, Ms. mussie;… … Słownik języka polskiego